บุคคลใด ตั้งมั่น อยู่ในศีล
จะมีกิน มีทรัพย์ ไม่ขัดสน
อีกทั้งเพียร หมั่นขยัน อดทน
อบรมตน ฝึกฝน กายใจดี
พึงเสียสละ ละความ ตระหนี่
ไม่อวดดี อวดตน จนบัดสี
ทั้งศรัทธา ในธรรม พระคัมภีร์
ทำดังนี้ กล่าวว่า ตั้งตนชอบ
การตั้งตนชอบ หมายถึง การตั้งเป้าหมายในการดำเนินชีวิต เพื่อให้ชีวิต
ดำเนินไปอย่างถูกต้องในทางโลกและทางธรรมด้วย พยายามประพฤติปฏิบัติตนอยู่ในศีลธรรม ประกอบกิจการงานและอาชีพในทางสุจริต การตั้งเป้าหมายชีวิตไว้อย่างถูกต้องนั้น จะต้องประกอบด้วยคุณธรรมที่สำคัญ เช่น มีหิริโอตตัปปะ คือ มีความละอายเกรงกลัวต่อการกระทำอกุศลกรรม นอกจากนั้น การที่ชีวิตจะประสบความสุขและความสำเร็จได้ ต้องประกอบด้วยวิริยะ ขันติ สติสัมปชัญญะด้วย แต่คุณธรรมเหล่านี้เกิดขึ้นเองไม่ได้ เพราะเป็นนามธรรม ไม่ใช่ตัวตนสัตว์บุคคล บังคับให้เกิดไม่ได้ ต้องมีเหตุปัจจัยพร้อมจึงจะเกิดได้ เพราะฉะนั้น การตั้งตนชอบ จึงควรดำเนินตามหลักธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ คือ การอบรมเจริญ ทาน ศีล สมาธิ ปัญญา
อานิสงส์ของการตั้งตนชอบ
๑. เป็นผู้มีชีวิตอยู่ด้วยความไม่ประมาท
๒. เป็นผู้มีธรรมะเป็นที่พึ่ง
๓. เป็นผู้พ้นจากอบายภูมิ
๔. เป็นผู้ศรัทธาเลื่อมใสในพระรัตนตรัย
๕. เป็นผู้มีความเห็นถูก
๖. เป็นที่เคารพนับถือในสังคม
๗. เป็นผู้มีสุคติเป็นที่ไป
๘. เป็นตัวอย่างที่ดีแก่ชนรุ่นหลัง
๙. เป็นพลเมืองดีของชุมชนและประเทศชาติ
๑๐. เป็นผู้มีโอกาสได้รับโลกทรัพย์และอริยทรัพย์โดยไม่ยาก
.....................................
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น